Монгол орны нутаг дэвсгэрийн 1.7% (26.297 хавтгай дөрвөлжин км) -ийг хүлэрт намаг эзэлдгээрээ хамгийн их хүлэрт намагтай орнуудын жагсаалтын 13-рт ордог. Хүлэрт намаг нь усны нөөцийг зохицуулах, усны нөөцөөр хангах, ган, үерийн аюулаас урьдчилан сэргийлэх зэрэг экосистемийн амин чухал үйлчилгээ үзүүлдэг, экосистемийн бүтээмжийг хадгалах зэргээр уур амьсгалын өөрчлөлтөд нэрвэгдсэн эмзэг бүлгүүдийн орчны бүсийн үүрэг гүйцэтгэдэг учир уур амьсгалын өөрчлөлтөд дасан зохицох онцгой чадвартай.

Сүүлийн 30 жилийн хугацаанд бэлчээр, газар нутгийг тариалангийн газар болгон хөрвүүлэх, голын эх бүрдэх газарт явуулж буй уул уурхайн олборлолт нь жижиг хэмжээтэй хүлэрт намаг бүхий газруудыг сүйтгэж байгаагаас Монгол Улсад хүлэрт намгархаг газрын хэмжээ эрс багасч байна.

Монгол орны ус намгархаг газар, усан орчин нь зуны улиралд цэн тогоруу (Antigonevipio), хонин тоодог (Otis tarda dybowskii), хотон (Pelecanus Crispus), реликт цахлай (Larusrelictus), Цагаантолгой ямаансүүлт (Oxyura leucocephala) ба Хошуу галуу (Anser cygnoides) зэрэг ховор, ховордсон нилээд олон зүйлийн өндөглөн зусдаг нутаг нь болдог.

Түүнээс гадна эдгээр ус намгархаг газрууд нь Зүүн Ази-Австрали-азийн болон Төв Азийн шувуудын нүүдлийн замнал дагуу цагаан тогоруу (Leucogeranus leucogeranus), алаг тогоруу (Grus japonensis), усны нөмрөг бүргэд (Haliaeetus leucoryphus) зэрэг нүүдлийн шувуудын бууж амрах, зуныг өнгөрөөхөд амин чухал үүрэг гүйцэтгэдэг. Монгол оронд ийм бууж амрах, зусах газрууд байдаггүйсэн бол дээр дурьдсан зүйлүүд төдийгүй холын зайд нүүдэллэдэг олон төрөл зүйлүүд нүүдлийн ая даалгүй, бүрмөсөн устах бодит аюул нүүрлэх боломжтой бөгөөд энэ нь ялангуяа хотон шувуу (Pelecanus Crispus), хонин тоодог (Otis tarda dybowskii)-ийн азийн популяцид хамааралтай.